dit gedicht is geschreven te nagedachtenis aan Raices
de trouwe viervoeter en vriend van mijn moeder
die op 27 februari 2002 is overleden
Ik begrijp je tranen.
Iedere traan is een bewijs van jouw liefde voor mij,
en ik voel me vereerd en nederig.
Maar vergeet niet de goede dingen die we deelden.
Denk daaraan en glimlach dan.
Dat is een eer voor mij.
En als je me nodig hebt zal ik er zijn.
Sluit je ogen,
adem diep en langzaam en haal mij voor de geest.
Sluit de wereld even af,
en sluit je ideeën over dood af.
Geef me een kans.
Zoek naar subtiele signalen die ik je stuur.
Houd niet op
trots op mij te zijn,
ik ben een vriend waar je trots op kunt zijn.
Ik ben nog steeds je vriend
Houd mijn dood niet in je gedachten,
maar eer en vier mijn eeuwige leven.
Want het is eeuwig,
net zoals mijn liefde voor jou.
Tot wederzien
RAICES
